Foto door Gerry Popplestone, CC BY-NC-ND 2.0.

Dankzij Elon Musk is er nu eindelijk echt aandacht voor de Britse islamitische grooming gangs en de behandeling van de Britse activist Tommy Robinson. Het is de vraag of het Britse establishment nog zal kunnen volharden in het brandmerken van de boodschappers en het wegkijken bij het werkelijke probleem.

 

Wie alleen de NOS en de ‘kwaliteitsmedia’ volgt, zal er weinig van meekrijgen, maar X is al dagenlang in opschudding over twee schandalen die direct met elkaar in verband staan: de gruwelijke geschiedenis van massaverkrachtingen in Groot-Brittannië, en de behandeling die Tommy Robinson krijgt. Wie de verhalen op X hierover leest, zal de Britse rellen van vorig jaar beter begrijpen.

Britse rellen

In de zomer van 2024 was er onrust in Groot-Brittannië na een steekpartij in Southport. Een zoon van Rwandese immigranten stak elf kinderen en twee volwassenen neer. Drie kleine meisjes overleefden dit niet. Dit leek op een islamitische aanslag, en ondanks – of juist dankzij – ontkenningen vanuit de overheid gingen woedende Britten de straat op om te demonstreren tegen de islam.

Deze demonstraties liepen uit op rellen, en de Britse premier Keir Starmer veroordeelde die onlusten in harde bewoordingen. De rellen werden neergeslagen en relschoppers kregen zware straffen; zelfs mensen die alleen maar op sociale media hadden gepost, werden hard aangepakt. Straffen van al veroordeelde criminelen werden ingekort om cellen vrij te maken voor deze anti-islamitische Britten.

Drie maanden na de aanslag werd bekend dat de dader van Southport is aangeklaagd onder de Terrorism Act, en dat hij een terreurhandleiding van Al Qaida bezat. Of hij werkelijk een jihadist is, zal nog moeten blijken. Feit is dat de verdenkingen van de relschoppers toch niet zo vergezocht bleken, al waren de boze Britten wel zo verstandig om eind oktober niet weer massaal de straat op te gaan.

Racistisch land

Er was veel verontwaardiging over de rellen. Sommige relschoppers gebruikten grof geweld en vielen moskeeën aan en hotels waarin asielzoekers verbleven. Moslims en asielzoekers waren terecht bang voor deze losgeslagen hordes. Maar wat Keir Starmer en het leeuwendeel van de Britse bovenklasse hardnekkig negeerden, was de smeulende volkswoede die ten grondslag lag aan deze rellen.

Zoals ik in augustus vorig jaar al uiteenzette, is ongelijkheid in Groot-Brittannië een groot probleem. Alleen is de discriminatie niet zozeer gericht tegen moslims en immigranten, maar tegen de Britse onderklasse. Deze discriminatie komt vanuit de Britse bovenklasse en vanuit bepaalde moslimgemeenschappen, zie hieronder de (racistische) uitspraken van zo’n moslim tijdens een rechtszitting.

Grooming gangs

Deze verkrachter uit Rochdale is een Britse moslim die neerkijkt op autochtone Britten en vindt dat hij het recht heeft om hun dochters te verkrachten. En hij is niet uniek. Al vanaf de jaren ’70 waren er meldingen over moslimbendes die kinderen verkrachtten, maar pas na de eeuwwisseling kwam er eindelijk wat onderzoek. Dergelijke onderzoeken waren niet populair bij de Britse bovenklasse.

Inmiddels zijn er harde bewijzen dat tienduizenden Britse meisjes in de laatste decennia ten prooi zijn gevallen aan grooming gangs, een eufemistische benaming voor bendes die kwetsbare meisjes tot seksslaven maakten. De bendes bestonden voornamelijk uit moslims van Pakistaanse afkomst. De gruwelijke details zijn al jaren bekend, maar verschijnen nu ongecensureerd op X.

De weigering van de huidige Labourregering om een breder onderzoek naar de misbruikschandalen mogelijk te maken, was olie op het vuur. De grooming gangs opereerden niet alleen lokaal, dus lokale onderzoeken zijn per definitie gebrekkig. Maar de Labourpartij weet dat een echt onderzoek ook belastende feiten over Labour aan het licht zal brengen, en dat weegt blijkbaar zwaarder.

Wegkijken

De misdaden van deze bendes zijn zo afgrijselijk dat velen niet kunnen geloven dat de Britse bovenklasse hierbij wegkeek. Toch valt dat niet langer te ontkennen. Hieronder beschrijft een Brits parlementslid hoe honderdduizenden Britse meisjes geofferd zijn op het altaar van wensdenken over de multiculturele samenleving. De Britse Labourpartij speelde hier een grote rol in.

De omschrijving van dit conservatieve parlementslid is correct, maar hij laat wel weg dat zijn partij evenmin opkwam voor de slachtoffers. De hele Britse bovenklasse – inclusief de media, bestuurders en ordehandhavers – koos voor wegkijken, geheel in de traditie van eeuwenlange minachting voor de onderklasse. Degenen die wel opkwamen voor de slachtoffers, werden gebrandmerkt als racisten.

Tommy Robinson

Tommy Robinson – zijn echte naam is Stephen Yaxley-Lennon – is één van de mensen die al heel lang aandacht vragen voor deze misstanden. Hij is niet de enige, hij was ook niet de eerste, maar wat hem bijzonder maakt is dat hij zelf afkomstig is uit die Britse onderklasse. Hij is vermoedelijk de meest gehate man in Groot-Brittannië en zit momenteel in de gevangenis, in eenzame opsluiting.

Tommy is geen heilige. Hij lost problemen met zijn vuisten op en er is hard bewijs dat hij soms gelogen heeft. Dat neemt niet weg dat hij werkelijk geprobeerd heeft op een goede manier aandacht te vragen voor de verkrachtingsschandalen, en dat hij probeerde racisten buiten de deur te houden. Hieronder een kenmerkend interview met hem, al uit 2011.

Wat dit interview zo kenmerkend maakt, zijn de hardnekkige pogingen van interviewer Jeremy Paxman om te doen alsof de misdaden van de moslimbendes helemaal niet specifiek iets van Pakistaanse moslims waren. Voortdurend suggereerde hij dat dezelfde misdaden ook door blanke Britten gepleegd werden, en dat Tommy een verwrongen voorstelling van deze zaken zou geven.

Maar Robinson sloeg de spijker op de kop toen hij zei: “It’s a cultural thing.” Zoals blijkt uit het citaat van de Rochdale verkrachter hierboven, zijn deze moslims overtuigd van hun superioriteit, van hun ‘recht’ om deze misdaden te plegen. En Tommy zei nog iets wat de Britse bovenklasse zich aan mag trekken: “We’re a symptom of the problem.”

De boodschapper aanpakken

Het Britse establishment heeft zich gespecialiseerd in het wegkijken bij het eigenlijke probleem, en het beschuldigen van degenen die probeerden dit probleem aan de orde te stellen. Zodra mensen aandacht vroegen voor deze gruwelen, waren zij het probleem. Zij verstoorden de rust, zij verstoorden het wensdenken over de multiculturele samenleving.

En wie al helemaal hun mond moesten houden, waren natuurlijk de verachte leden van de Britse onderklasse zelf. Tommy Robinson is daarvan een sprekend voorbeeld.

De oorlog die de Britse staat voert tegen Robinson is bizar. De overheid grijpt alles aan om hem te straffen, en om die straf vervolgens zo zwaar mogelijk te maken. Zaken waarvoor anderen hooguit een standje of een boete krijgen, zijn genoeg om hem maanden op te sluiten. Zijn veiligheid in de gevangenis blijkt keer op keer geen prioriteit, integendeel.

Censuur

De massale protesten tegen de behandeling van Tommy Robinson zijn het Britse establishment een doorn in het oog. Vandaar alle pogingen om zowel hem als zijn achterban te censureren. In 2018 vaardigde de rechter een publicatieverbod uit over zijn arrestatie. Op sociale media werden accounts van Robinson steevast geband, totdat Elon Musk hem in 2022 weer terug liet komen op Twitter.

Dankzij Musk is nu de censuur doorbroken, en staat X vol met verhalen over de grooming gangs, over de vele doofpotten, de klokkenluiders die het zwijgen werd opgelegd, en natuurlijk over de schandalige behandeling van Tommy Robinson. Maar in de rest van de wereld beseffen mensen niet hoe Tommy door het Britse establishment gebrandmerkt is als het laagste van het laagste.

Vijftien jaar karaktermoord hebben hun werk gedaan. Niemand wil met hem geassocieerd worden, ook tegendraadse politici als Nigel Farage niet. Zelfs het rebelse Spiked Online spuugt vuur over Robinson, maar uit alles spreekt meer een persoonlijke afkeer van de activist dan een werkelijk inhoudelijke afweging van zijn goede en slechte kanten.

Ik ga hier niet de volledige geschiedenis van Tommy Robinson bespreken, maar ik zou iedereen aan willen raden zijn toespraak van 2015 bij de Oxford Union Society te bekijken. Daarin vertelt hij zijn eigen geschiedenis, wat een redelijk tegenwicht is voor alle lasterlijke artikelen die in de Britse media over hem verschenen zijn.

Politieke gevangene

Ook nu is de straf voor Tommy Robinson weer buiten proportie. Hij is veroordeeld wegens contempt of court, wat een civil offense is. Toch zit hij niet op een gevangenisafdeling voor dergelijke overtreders. Tommy Robinson zit in een gevangenis waar zware criminelen worden vastgehouden, onder andere de aanslagpleger van Southport.

Tijdens zijn vorige gevangenisstraffen – zie mijn artikel uit 2019 – bleek Tommy niet veilig te zijn voor zijn medegevangenen. Dit zou een reden moeten zijn om hem niet bij echte criminelen op te sluiten, maar de Britse overheid grijpt alles aan om hem het leven onmogelijk te maken. De opzet is duidelijk om dit lastpak te breken: Tommy Robinson is een politieke gevangene.

Spelen met vuur

De keiharde aanpak van Tommy Robinson is een schande voor Groot-Brittannië, net zoals de absurde reactie op de rellen van vorig jaar. Het Britse establishment kiest keer op keer voor het criminaliseren van de reactie op gruwelijke misstanden, in plaats van de misstanden zelf aan te pakken. En dat alles uit naam van het multiculturele ideaal en een misplaatst gevoel van morele superioriteit.

De woede daarover – en de aandacht van Elon Musk zelf – zorgden voor een storm op X en die zal hopelijk mensen wakker schudden. Misschien dat zelfs de Nederlandse media nu eens net zo grondig verslag zullen doen van de massale verkrachting van Britse meisjes uit de onderklasse als destijds van de MeToo-beweging.

Nee, Tommy Robinson is geen heilige, en de rellen van vorig jaar waren gewelddadig en vaak racistisch. Maar wie elke misstap van de Britse onderklasse opklopt tot een halsmisdaad en tegelijkertijd de meest gruwelijke misdaden tegen die onderklasse niet wil zien omdat de daders moslims zijn, ontwricht pas echt de samenleving.

Het Britse establishment speelt met vuur.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.