Titelfoto: Michael Panse, CC BY-ND.

Na een jaar misleiding in de media over Israël zien we de Jodenhaat in de samenleving escaleren. Die twee zaken staan niet los van elkaar. Daarom heb ik bij de NPO Ombudsman een klacht ingediend tegen Nieuwsuur. Juist dit ‘vlaggenschip van de Nederlandse journalistiek’ zou betrouwbaar moeten zijn. Dat is helaas niet het geval.

 

In Amsterdam was een Jodenjacht, die op wonderbaarlijke wijze toch weer de schuld van de Joden bleek te zijn. De Amsterdamse gemeenteraad heeft na een week vol geweld het kabinet opgeroepen om stelling te nemen tegen Jodenha- pardon. Dat moet natuurlijk zijn: om stelling te nemen tegen het geweld in Gaza, waarbij verwezen wordt naar dreigende genocide. Een heel logische reactie als in jouw stad Israëli’s zijn opgejaagd en mishandeld.

Intussen is het kabinet al druk bezig om te vallen over Amsterdams activisme, want daar is net NSC-staatssecretaris Achahbar opgestapt ‘uit onvrede met gebeurtenissen binnen het kabinet na het geweld in Amsterdam.’ In het kabinetsoverleg zouden racistische uitspraken zijn gedaan. Het schijnt te gaan om een vergelijking van antisemitisme met pus of een puist…

Zaaien en oogsten

We staan bij de scherven van onze multiculturele samenleving, en vragen ons af hoe het zo ver heeft kunnen komen. Of eigenlijk hoeven we ons dat niet af te vragen: de voortekenen waren al geruime tijd zichtbaar. Wie het zaad van Jodenhaat zaait, zal Jodenjachten oogsten. En wat is er ijverig gezaaid het afgelopen jaar… en niet in de laatste plaats door onze kwaliteitsmedia.

Al een jaar lang zien we juist bij deze media hoe de verslaggeving over de conflicten rond Israël steeds verder afdrijft van de realiteit. Het narratief lijkt belangrijker. En wat is dat narratief? Dat de Joden het uiteindelijk allemaal aan zichzelf te wijten hebben. Tegenwoordig is dat oude verhaal gehuld in een woke nieuw jasje: Israël als koloniaal project. In dat narratief is Israël per definitie schuldig, en gruweldaden tegen Israël zijn ‘toch wel begrijpelijk’ of worden genegeerd.

In het onmiddellijke verlengde daarvan laait de Jodenhaat op. Sinds 7 oktober 2023 lijkt het wel alsof de ban gebroken is. Alle heimelijke antisemieten komen uit de kast en trekken ten strijde tegen ‘de zionisten,’ gehuld in de schamele mantel van Israëlkritiek. En ze roepen: Niet alle kritiek op Israël is antisemitisme, toch? En wist u wel dat er ook Joden zijn die het met ons eens zijn?!

Klacht

Toen 7 oktober weer naderde, had ik er schoon genoeg van. Na talloze artikelen waarin ik valse verslaggeving over Israël aan de kaak had gesteld, besloot ik een officiële klacht in te dienen. En dat deed ik bij een gezaghebbend instituut: Nieuwsuur. Aanleiding waren twee dramatisch slechte uitzendingen waarover ik kort na elkaar twee artikelen schreef. Tijdens het wachten op antwoord kwam er nog een uitzending voorbij waar ik een stuk over schreef.

Op mijn mail kreeg ik een ontvangstbevestiging. Niet eens een afpoeierbriefje met ‘we zullen het in de redactievergadering bespreken,’ nee, alleen een ontvangstbevestiging. Dus besloot ik om een halte verder te gaan: naar de NPO Ombudsman. Dat ‘mag’ pas nadat de aangesproken partij – in dit geval Nieuwsuur – zes weken de tijd heeft gehad om te antwoorden. In die tussentijd kwam ik erachter dat de journalistieke code, waaraan omroepen moeten voldoen, inmiddels behoorlijk is afgezwakt.

Oude en nieuwe code

U kunt de oude en de nieuwe code vinden op de site van de Ombudsman. Het belangrijkste verschil – met betrekking tot het falen van Nieuwsuur – is dat onderstaand gedeelte uit de oude code niet meer in de nieuwe staat:

  • Onafhankelijk, onpartijdig en onbevooroordeeld te zijn – druk van buiten en binnen de organisatie heeft geen invloed op de inhoud van onze producties.
  • Evenwichtig en pluriform te zijn – berichtgeving is gebalanceerd en vertegenwoordigt verschillende visies.

Deze normen zijn blijkbaar losgelaten. Waren ze toch een beetje te hoog gegrepen? Het past wel in de zesjescultuur: niet hard werken om de normen te halen, maar gewoon de normen verlagen. Zo kan je al luierend toch een voldoende halen. En dat terwijl iedereen kan begrijpen dat juist dit het verschil maakt tussen goede en slechte journalistiek.

En laten deze normen nu net degene zijn waarmee Nieuwsuur het ergste de fout in gaat. Gelukkig staan ze nog wel in de journalistieke code van Nieuwsuur zelf, en overigens laat de nieuwe code van de Ombudsman ook nog genoeg ruimte om kritiek te leveren. Denk bijvoorbeeld aan deze norm:

  • Omroepmedewerkers berichten waarheidsgetrouw, de informatie klopt. De producties zijn controleerbaar en worden gecheckt.

Vandaar dat ik toch meer dan genoeg aanknopingspunten had om op basis van deze code kritiek op Nieuwsuur te kunnen leveren. Gaat u gerust even zitten om de bijlage van mijn brief aan de Ombudsman te lezen. Ruim 3000 woorden, maar dan weet u ook voorgoed hoe de misleiding over Israël bij de Nederlandse nieuwsconsumenten naar binnen gedruppeld wordt. Gedruppeld? Geschoven.

Demoniseren

De verslaggeving over dit conflict is zo verbijsterend slecht en eenzijdig, dat al lang niet meer van onschuldige vergissingen kan worden gesproken.

Structureel is het weglaten van alles wat in het voordeel van Israël zou kunnen zijn. Dat maakt het handelen van Israël zo onbegrijpelijk, dat alleen kwaadaardigheid nog een verklaring lijkt te kunnen bieden. En dan is de stap klein naar de extreme beschuldigingen die ons al een jaar om de oren vliegen.

Honger als wapen, apartheid, speciaal mikken op kleine kinderen, etnische zuiveringen, en natuurlijk de beschuldiging aller beschuldigingen: genocide. Wat smachten de Israëlhaters naar een officiële verklaring van het Internationaal Strafhof dat Israël genocide pleegt… Lastig, lastig, lastig, dat die lieden nog aan een officiële rechtsgang doen, inclusief de noodzaak om misdaden te bewijzen. De onderbuiken van de Israëlhaters weten het al lang: dit is genocide!

Witwassen

En het blijft niet bij weglaten wat in het voordeel van Israël zou kunnen zijn. Op het moment dat media als Nieuwsuur eerlijk verslag zouden doen over de vijanden van Israël, zou de sympathie toch wel eens meer naar Israël uit kunnen gaan. Is dat zo’n schrikbeeld voor deze journalisten? In elk geval doen ze er alles aan om tegenstanders van Israël wit te wassen, al moeten ze daarvoor liegen en bedriegen.

Denkt u dat ik overdrijf? Lees vooral die bijlage en volg de linkjes. De verslaggeving van Nieuwsuur over Israël is een verraderlijke mengelmoes van echte en valse berichten, zo verknoopt dat argeloze kijkers niet weten wanneer de waarheden overgaan in misleiding. Die kijkers worden op dwaalwegen geleid door subtiele framing, halve waarheden, ongefundeerde beschuldigingen, desinformatie en regelrechte leugens.

Experts

Heel bruikbaar daarvoor zijn de vele experts die langskomen. Er schijnt een onuitputtelijk reservoir van Israëlvijandige experts te zijn waarmee het Nederlandse publiek – al dan niet met tegenzin – het laatste jaar uitvoerig kennis heeft kunnen maken. In de drie uitzendingen die ik besprak kwam een handvol opdraven, maar er zijn er nog veel meer. Ze weten dat ze geen tegenspraak krijgen, en worden steeds schaamtelozer.

Waarom vraagt Nieuwsuur niet ook eens experts die hier tegenin gaan? Die de andere kant van de zaak belichten? Is het CIDI soms besmet? Zijn experts met sympathie voor Israël bij voorbaat verdacht? Dan is het wel bijzonder dat Nieuwsuur er blijkbaar geen bezwaar tegen heeft om experts uit te nodigen die banden hebben met het Iraanse regime, toch niet bepaald prettige mensen.

Giftig mengsel

En het is al erg genoeg dat Israël zo zwart wordt gemaakt, maar daar komt nog bovenop dat deze demonisering inspeelt op de Jodenhaat die al in onze maatschappij aanwezig was. De ‘jongeren op scooters’ die afgelopen week op Jodenjacht gingen, zullen vast niet veel Nieuwsuur kijken. Maar de goedpraters in de Amsterdamse gemeenteraad? Die hebben van dergelijke media geleerd dat Israëli’s niet deugen en dat deze ‘jongeren’ dit alleen maar doen omdat ze zich zo verbonden voelen met Gaza.

Nooit vragen deze goedpraters waarom deze ‘jongeren’ zich niet verbonden voelen met de Oeigoeren in Chinese concentratiekampen die toch ook islamitisch zijn. Evenmin vragen zij waarom deze nobele Jodenjagers zich niet verbonden voelden met de Palestijnen die een paar jaar geleden zo in de knel zaten in het Syrische Jarmuk. Nee, ze hebben begrip voor het ‘idealisme’ van deze jongelui die zo lijden onder het leed van Gaza.

Deze week stond Jimmy Dijk (SP) in de Tweede Kamer te oreren dat de Jodenhaat in Amsterdam van extreemrechts kwam. Hij weet wel beter. Net zoals al die journalisten en experts die zo gretig Israël tot zondebok maken en vervolgens ‘geschokt’ zijn door alle Jodenhaat. Het nieuwe antisemitisme komt van lieden die zichzelf links noemen, van beroepsactivisten, van studenten op zoek naar een ideaal, van islamitische immigranten en hun nakomelingen. En het komt van media die dag in, dag uit, gif druppelen in onze samenleving.

Nieuwsuur moet stoppen

Dat is waarom ik die klacht heb ingediend. Niet om Nieuwsuur te pesten en de Ombudsman werk te bezorgen, maar omdat we als samenleving razendsnel aan het afglijden zijn naar een wereld waarin we niet willen wonen. Althans, ik wil daar niet wonen. Ik wil niet wonen in een wereld waarin Joden weer nergens veilig zijn. Een wereld waarin Joden Nederland ontvluchten omdat hier op hen gejaagd wordt.

Daarom moet het voortdurend injecteren van dit gif in onze samenleving stoppen. Zoals ik aan Nieuwsuur schreef in mijn klacht: “het gaat er niet om dat u voor 100% achter Israël gaat staan. Dat vraag ik niet. Ik vraag van u dat u feitelijk verslag doet, zonder weglatingen, leugens en verdraaiingen.”

Eigenlijk hoop ik dat de hoofdredactie van Nieuwsuur zelf bij zinnen komt. Dat niet die trage bureaucratische gang via de Ombudsman nodig is. Ik hoop dat er nog genoeg journalistieke integriteit binnen deze organisatie is om een beroep op te kunnen doen.

Alsjeblieft, Nieuwsuur, kijk in de spiegel en besef waar jullie mee bezig zijn. Stop met het zaaien van Jodenhaat in een samenleving die daarvoor vruchtbare grond biedt.

Houd je aan je eigen journalistieke normen.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.