Foto: Crok. Public domain 

Nieuwsuur deed verslag van de spanningen tussen Israël en UNRWA, en slaagde er voor de zoveelste keer in om de eigen journalistieke code geweld aan te doen. In de uitzending van dinsdag 29 oktober 2024 kwamen weer eens enkel critici van Israël aan het woord, en natuurlijk geen experts die uitlegden hoe terecht de kritiek van Israël op UNRWA is. Feiten doen er niet meer toe. Een analyse.

 

Nieuwsuur, het gewichtigste achtergrondprogramma van de NPO, heeft weer een staaltje misleiding afgeleverd. Je vraagt je soms af of ze hun journalistieke code in een kluis hebben gelegd en de sleutel zijn kwijtgeraakt, maar hij staat toch echt online. Leest u vooral even mee (vetgedrukt door MvC):

“Voor de reputatie van Nieuwsuur is de overtuiging van het publiek dat het programma zich niet door druk van buitenaf heeft laten beïnvloeden, en zijn oren niet heeft laten hangen naar één kant van de zaak of één enkele visie op een onderwerp, essentieel.” En: “Het hoort bij Nieuwsuur om gemaakte fouten en onzorgvuldigheden ruiterlijk te erkennen en ze op eigen initiatief naar buiten te brengen.”

Tja.

Uitzending 29 oktober

Laten we eens kijken naar de uitzending van dinsdag 29 oktober en vooral naar het gedeelte dat ging over de spanningen tussen Israël en VN-organisatie UNRWA. Het Israëlische parlement heeft een wet aangenomen waardoor UNRWA over drie maanden verboden zal zijn in Israël. Er is veel internationale kritiek op deze wet, omdat UNRWA de hulpverlening in Gaza coördineert.

Gezien de hierboven geciteerde journalistieke code, zou je verwachten dat Nieuwsuur nu beide kanten van dit conflict zou belichten. Maar nee. Alleen tegenstanders van Israël kwamen aan het woord, en niemand kwam uitleggen wat het bewijsmateriaal is voor de beschuldigingen tegen UNRWA. Erger nog: voor de zoveelste keer werden terroristen witgewassen en ongefundeerde beschuldigingen tegen Israël geuit.

In de aankondiging stelt Eelco Bosch van Rosenthal twee vragen: ‘Heeft het land een punt met zijn kritiek? En wat zijn de gevolgen?’ De nadruk lag op de tweede vraag. Na een inleidend praatje volgden beelden van Gaza en een interview met een oude man daar die zei dat dit een ramp is.

Vervolgens kwam Thea Hilhorst aan het woord. Zij is hoogleraar humanitaire hulp (Erasmus universiteit) en in haar tweets en opiniestukken geeft zij onbewezen beschuldigingen aan het adres van Israël door. Afwisselend met deze niet neutrale expert kwam Juliette Touma van UNRWA aan het woord. Zij pleitte voor druk op Israël en stelde dat UNRWA onvervangbaar is. De kritiek wuifde zij weg. Zij zei zelfs: ‘Waarom zou je iets vervangen dat niet kapot is?’

Mohammed Abu Atwi

Na vijf minuten in de uitzending vertelde een vrouwelijke commentaarstem dat ook UNRWA-medewerkers slachtoffer worden van de oorlog. De vader van zo’n omgekomen UNRWA-medewerker – chauffeur op een hulptransport, onschuldiger vind je ze niet – werd geïnterviewd.

Hij vertelde enigszins nerveus vereerd te zijn door alle protesten, maar, zei hij: ‘Mohammed had er niets mee te maken.’ Waarom zei deze man dit? Voor wie even verder zoekt is dit duidelijk. Voer de naam van deze Mohammed Abu Atwi in op Twitter, en zie de informatie die u bij Nieuwsuur niet zult vinden.

Checkt Nieuwsuur informatie niet? Of vindt Nieuwsuur het niet nodig dat kijkers horen waarom deze ‘UNRWA-medewerker’ doelwit was? Natuurlijk kan het zijn dat de beschuldigingen niet kloppen, of dat er sprake is van persoonsverwisseling. Betoog dat dan, maar negeer niet dat deze man gedood is omdat hij op beeld staat als leider van een gruwelijke moordpartij bij het Novafestival.

Anti-Israël experts

In plaats daarvan schakelde Nieuwsuur over naar Hilhorst die betoogde dat deze wet van Israël ‘kan schuren met het internationaal recht.’ Ze beschuldigde Israël er nog even van dat het ‘keer op keer’ de hulpverlening saboteert, natuurlijk zonder te noemen dat Israël zich enorm inspant om hulp te verlenen. Ze noemde ook niet dat Hamas hulpverlening saboteert en hulpgoederen steelt.

Daarna stelde Bosch van Rosenthal de vraag of Israël een punt heeft met de kritiek op UNRWA. Er volgden uitspraken van Israëlische parlementsleden, maar niemand kwam de kritiek onderbouwen. Wel kwam Erwin van Veen (Clingendael) in beeld, wiens sympathie overduidelijk niet bij Israël ligt, zie hiervoor een vorig artikel van mij.

Van Veen draaide om de hete brij heen. Hij noemde het ‘onvermijdelijk’ dat ‘sommige UNRWA-faciliteiten ook door Hamas gebruikt zullen worden’ (eufemisme voor wapenopslag en lanceerinrichtingen) en ‘dat een aantal UNRWA-medewerkers ongetwijfeld sympathie hebben voor Hamas.’ Maar – bezwoer Van Veen – ‘dat betekent niet dat de organisatie als zodanig iets met Hamas te maken heeft.’ Hij stelde even later zelfs dat dit absoluut niet waar is.

Het Colonna rapport

Vervolgens kwam DE troef van de anti-Israëlmedia. Het Colonna-rapport zou bewijzen dat UNRWA niets te verwijten valt. Dit rapport heb ik besproken in een eerder artikel. Ondanks de vooringenomenheid van de onderzoekers concludeerden zij niet dat de beschuldigingen tegen UNRWA ongegrond waren. Catherine Colonna zelf sprak tijdens een persconferentie haar ergernis uit over deze conclusie die journalisten aan haar rapport verbinden.

Dat deze desinformatie voor de zoveelste keer verkondigd werd door Nieuwsuur, Erwin van Veen, Barabara Woodward (VN-ambassadeur UK waarvan ook een videofragment voorbij kwam) en Thea Hilhorst, maakt het nog niet waar. Degene die wil weten waar dit onderzoek wel over ging – wie weet zijn zelfs mensen bij Nieuwsuur geïnteresseerd in de feiten – verwijs ik naar dat eerdere artikel van mij.

Fathi al-Sharif

Daarna kwam Van Veen met nog een klinkklare leugen. ‘Het zou natuurlijk kunnen zijn dat individuele medewerkers dat soort banden onderhouden, maar zodra UNRWA daar lucht van krijgt, worden die direct ontslagen.’ Dit is absoluut niet waar, zoals Hillel Neuer van organisatie UN Watch kan getuigen. Deze organisatie heeft veel bewijzen verzameld tegen UNRWA-medewerkers, en krijgt steevast geen gehoor bij UNRWA.

Het is ironisch dat Nieuwsuur vervolgens een terrorist toonde wiens geval exemplarisch is voor zowel het witwassen van terroristen door Nieuwsuur als voor de weigering van UNRWA om terroristen te ontslaan. Nieuwsuur bracht – zonder diens naam te noemen – de door Israël gedode Hamasleider Fathi al-Sharif in beeld, en zei dat hij ‘ook voor UNRWA gewerkt blijkt te hebben.’ Hallo Nieuwsuur, hij was het hoofd van de docentenvakbond van UNRWA!!

Deze Fathi was – aldus Hamas – de leider van de Hamasafdeling in Libanon. Dan kan Nieuwsuur er wel vergoelijkend bij zeggen dat hij ‘niet in verband kan worden gebracht met de aanslagen van 7 oktober,’ maar dat is nogal logisch, aangezien hij in Libanon zat, niet in Gaza. En wat betreft de bereidwilligheid van UNRWA om terroristen te ontslaan ‘zodra ze daar lucht van krijgen,’ zie onderstaande tweet.

Het is goed dat Amerikaanse congresleden Hillel Neuer in januari dit jaar lieten getuigen voor het Amerikaanse congres, anders zou al het bewijsmateriaal dat UN Watch verzameld heeft vermoedelijk nog steeds genegeerd worden. Dankzij dat getuigenis kwamen landen in actie, al werden de donaties aan UNRWA vaak met tegenzin opgeschort en zo snel mogelijk weer hervat.

Sander van Hoorn

Het item sloot af met een interview met Sander van Hoorn, correspondent in Tel Aviv, en die vergoelijkte nog even de verwevenheid tussen UNRWA en Hamas. Want als je ‘een bepaalde affiniteit hebt – met of het nou Hamas is of Islamitische Jihad of Fatah – dan is dat nog niet gezegd dat je daarmee ook een actief lid bent.’ Tuurlijk. Net als de twee hierboven genoemde terroristen die bij Nieuwsuur weer keurig werden witgewassen.

Hij besprak ook nog dat Israël zelfs overwogen heeft om UNRWA te vervangen door de IDF, maar daar heeft men vanaf gezien. Het zou een publicitair wespennest zijn, en daarvan heeft Israël er al genoeg. Zoals Sander het uitdrukte: ‘Dan zouden zij ook meteen alle problemen van de distributie van de hulp op zich geladen krijgen, en alle conflicten die daar eventueel mee samenhangen. Dus dat idee dat is eigenlijk al vrij snel van de hand gewezen, en dus is er eigenlijk geen enkele organisatie die UNRWA kan vervangen.’

UNRWA

Voor wie zich op de hoogte wil stellen van de werkelijke rol van UNRWA verwijs ik maar weer eens naar een eerder artikel van mij. Ik ben dan wel geen professionele journalist – zoals de heren van Nieuwsuur – maar ik geef wel om feiten. De beschuldigingen tegen UNRWA zijn uitstekend onderbouwd. Al tientallen jaren worden UNRWA-scholieren vergiftigd met haat tegen Israël, en veel medewerkers zijn Hamassympathisanten of zelfs terroristen.

Indoctrinatie

En over vergiftiging met haat gesproken: wat denkt u dat het effect is als het vlaggenschip van de Nederlandse journalistiek keer op keer Israël demoniseert en de vijanden van Israël witwast? Ik heb geen idee wie bij Nieuwsuur deze ‘journalistieke keuzes’ maakt – en hoe die persoon dit voor zichzelf goedpraat – maar de eenzijdigheid is niet te harden.

Natuurlijk is het een drama voor de hulpverlening in Gaza dat Israël niet meer samen wil werken met UNRWA. Maar is dit werkelijk het enige wat hierover te zeggen valt? Door keer op keer het halve verhaal te vertellen – en zelfs regelrechte leugens te verkondigen – misleidt Nieuwsuur haar publiek.

De meeste Nederlanders hebben geen tijd om al deze misleiding grondig te factchecken, en bovendien hebben dergelijke journalistieke programma’s een zeker gezag. De schade die deze voortdurende indoctrinatie doet, is niet te overzien. Dat is dan ook de reden dat ik na een jaar vruchteloze kritiek op onze ‘kwaliteitsmedia’ maar besloten heb om klachten in te gaan dienen.

Journalistieke code

Dit gaat namelijk om meer dan kleine foutjes – zoals de woordvoerder van minister Anthony Blinken (VS) opvoeren als de minister, ja, ook dat gebeurde in deze uitzending – dit gaat om hardnekkige misleiding van Nederlandse nieuwsconsumenten op een belangrijk dossier. Als onze media zich niet uit zichzelf aan hun journalistieke codes houden, moeten we dit maar proberen af te dwingen.

Om nog maar eens te citeren uit die journalistieke code van Nieuwsuur: ‘Objectiviteit bestaat niet, maar dat is geen argument om er niet naar te streven. Te streven naar een beschrijving van de werkelijkheid met een zo groot mogelijk waarheidsgehalte, met een zo groot mogelijke nauwkeurigheid en precisie.’

Wat zou het mooi zijn als al onze media zich eens aan hun eigen uitgangspunten zouden houden.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.