Foto: Wir packen’s an e.v., CC BY-NC 2.0.

Als je de media moet geloven is de hulpverlening van Israël in Gaza een nieuwe oorlogsmisdaad, maar wat is daar eigenlijk aan de hand? Israël lijkt eindelijk de sleutel tot de ondergang van Hamas in handen te hebben. Zowel voor Israël als voor de Gazanen is het te hopen dat de hysterie over dit plan de terroristen niet zal redden.

Hoe zijn we hier terecht gekomen? Twintig maanden geleden viel Hamas Israël aan, vermoordde meer dan duizend Israëli’s en ontvoerde er honderden. Israël verklaarde de oorlog en vecht sindsdien om Hamas uit te schakelen en de gijzelaars terug te krijgen. De bevolking van Gaza zit in het nauw, want Hamas verschuilt zich in tunnels en zet de bevolking in als menselijk schild.

In een normale staat zou de regering zorg dragen voor de bevolking, maar in de dictatuur van Hamas is die verantwoordelijkheid uitbesteed aan de VN, hulporganisaties en… Israël. Hamasleiders zijn hier ook volstrekt duidelijk over. Als het ze zo uitkomt, verklaren ze Gaza bezet – wat voor 7 oktober 2023 niet zo was – en vinden ze dat Israël maar voor de Gazanen moet zorgen.

Verwoesting

In de afgelopen twintig maanden is half Gaza verwoest. Het opblazen van tunnels leidt tot het instorten van gebouwen, en veel gebouwen waren toch al voorzien van explosieven als hinderlaag voor Israëlische troepen. Ook Gazanen die niet dakloos zijn, moeten voortdurend evacueren. Aangezien de gemiddelde leeftijd in Gaza ongeveer 18 jaar is, betekent dit dat heel veel kinderen ontheemd zijn, en afhankelijk van hulp.

Dat de bevolking hulp nodig heeft, is dus duidelijk. Maar in welke omstandigheden gebeurt dat? Onder welke voorwaarden? Wat is het doel van de hulp? Essentiële vragen, want het belang van de bevolking van Gaza blijkt vrijwel nooit centraal te staan, ook niet bij degenen die zich opwerpen als beschermers van deze bevolking. De eenzijdige benadering van veel media ontneemt het zicht op de volle omvang van het probleem.

Wie obsessief alle schuld bij Israël wil leggen, verliest de rol van Hamas uit het oog. Wat is de machtsbasis van de terreurgroep? Ten eerste de haat onder de bevolking die door grondige indoctrinatie de jihad tegen Israël steunt, ten tweede de angst van de bevolking voor het geweld dat Hamas gebruikt, en ten derde de controle die Hamas heeft over de hulpverlening.

De zorgvuldig opgekweekte Israëlhaat is niet zomaar uit te roeien, maar de rest is aan het schuiven. Door twintig maanden oorlog is Hamas ernstig verzwakt. Al in mei 2024 schreef een commandant uit Khan Yunis dat driekwart van zijn brigade was uitgeschakeld, en hij zal niet de enige met grote problemen zijn geweest. Gazanen zien dat de kracht van Hamas afneemt, en ze zien ook iets anders.

Plundering

Al vanaf het begin van de oorlog zijn er bewijzen in overvloed dat Hamas de hulp steelt en de bevolking ermee afperst. De terroristen verdedigden hun monopoly op hulpverlening met hand en tand: infrastructuur die hun controle bedreigde, bombardeerden ze; hele konvooien met hulp kaapten ze. Op sociale media postten Gazanen filmpjes van markten waar de gestolen hulp tegen woekerprijzen verkocht werd. In een zo’n filmpje was te zien dat woedende Gazanen op een muur hadden geschreven: ‘Ministerie van Plundering, de tijd van de afrekening is nabij.’

Shows

Begin dit jaar sloot Israël een wapenstilstand met Hamas om gijzelaars vrij te krijgen, en de terroristen kwamen tevoorschijn in stoere uniformen en glanzend nieuwe auto’s. Te midden van de puinhopen van Gaza richtten de weldoorvoede onderdrukkers podia in met dure banners, die de glorie van 7 oktober verkondigden en meer dood en vernietiging beloofden. Uitgehongerde gijzelaars werden als showmateriaal gebruikt terwijl de jacht op dissidente Gazanen weer geopend was.

De sadistische shows rondom de teruggave van de gijzelaars en de hernieuwde terreur tegen de eigen bevolking maakten duidelijk dat Hamas nog steeds zijn greep op Gaza handhaafde. Geen militaire overwinning kon die macht breken zolang Hamas nog de controle had over de hulpverlening. Eerder heeft Israël wel UNRWA buitenspel gezet – tot woede van de VN, ngo’s en media – maar Gaza krioelt van de Israëlvijandige hulporganisaties.

Blokkade

En toen deed Israël iets wat tijdens de regering van Biden ondenkbaar was: een totale blokkade van de hulpverlening. De gebruikelijke ophef volgde. In februari had de VN nog de hulp aan het hongerende Jemen geblokkeerd vanwege een gijzeling van VN-medewerkers, maar dat weerhield VN-chef António Guterres er niet van om op 4 maart Israël de les te lezen. Hulporganisaties en media (die zwegen over Jemen) vielen Guterres luidruchtig bij.

Voor de blokkade was er ook al honger in Gaza, want de hulp kwam vaak niet bij de bevolking terecht. Nu had Hamas de voorraden aan kunnen spreken, maar zelfs dan was de controle over de voedselhulp ineens niet meer absoluut. De strategie van Hamas om die controle terug te krijgen, lag voor de hand. Dit was een genocidale tactiek van Israël! Honger als wapen!

Veel westerse media gingen daar gretig in mee, maar de bevolking van Gaza dacht er anders over. De feesten van 7 oktober zijn al lang vergeten. Dankzij Hamas ligt alles in puin, zijn er tekorten en bovendien komt al het lijden neer op de bevolking. Hamas zit veilig in de tunnels en pikt zelf het beste voedsel in. De woede won het van de angst, en Gazanen kwamen in opstand. Ook hiervan werd helaas niet of nauwelijks verslag gedaan.

Hulpverlening

De westerse media voerden de beschuldigingen tegen Israël verder op. In NRC verscheen op 14 mei een artikel waarin plechtig werd gesteld dat zeven gerenommeerde genocide-onderzoekers nu toch echt vonden dat Israël genocide pleegt in Gaza. Op 18 mei deed de NOS dit nog eens dunnetjes over. Tegelijkertijd wezen zij het nieuwe initiatief van Israël af: zelf de hulp bij de Gazanen brengen. En dat terwijl dit een geniale zet was.

Dit nieuwe plan betekende dat de inkomstenbron van Hamas opdroogde, en paniek sloeg toe. De terreurgroep eiste de controle over de hulpverlening, en werd daarin gesteund door de VN. Volgens de VN is het ‘in strijd met fundamenteel humanitaire principes’ als hulpverlening als pressiemiddel of militaire strategie gebruikt kan worden. Laat dit even tot u doordringen. Hamas gebruikte de hulp al anderhalf jaar als pressiemiddel, maar het was pas een probleem als Israël dat eventueel zou kunnen doen.

Het is zelfs nog absurder. De VN – en al die hulporganisaties en activistische media – stellen Israël aansprakelijk voor de veiligheid van hulpkonvooien in Gaza, en tegelijkertijd is het Israël niet toegestaan die hulpkonvooien te bewaken. Zie in onderstaande tweet een fragment van een persconferentie in november 2024 waar journalisten om opheldering vroegen.

Hamas moet de regie hebben

Wat Israël ook doet, het deugt niet. Hulpverlening faciliteren mag nog net, al geeft de VN verkeerde cijfers, maar die hulpverlening bewaken mag niet. Als Hamas de hulp dan steelt en honger veroorzaakt, is de honger de schuld van Israël. Als Israël vervolgens de hulpverlening zelf ter hand neemt, is Israël toch de schurk, want er zit vast een gemene onderdrukkende bedoeling achter. Israël moet de gijzelaar van Hamas blijven, terwijl de terreurgroep de volledige regie heeft.

De hulporganisaties – die in Nederland nog altijd als nobele helden gevierd worden – zijn Hamas gewillig van dienst, in samenwerking met de VN. Eendrachtig eisen zij dat het oude systeem in stand blijft, waarin Israël niets goed kan doen, maar wel van alles de schuld kan krijgen. Het is zelfs zo dat de VN ngo’s buitensluit als zij met Israël samen willen werken.

Hamas vaardigde bevelen uit via sociale media. Het is Gazanen verboden om hulp aan te nemen van Israël. De terroristen beseffen heel goed dat Israël hiermee hun machtsbasis ondergraaft. En als we dan kijken naar wat het nieuws de laatste weken beheerst, kunnen we alleen maar heel cynisch worden over onze media.

Beschuldigingen

Op 20 mei beweerde VN-woordvoerder Tom Fletcher dat binnen 48 uur 14.000 baby’s zouden sterven als Israël niet onmiddellijk de hulporganisaties toegang zou geven, dat wil zeggen: het oude hulpsysteem zou herstellen. Het was nonsens. Media moesten rectificeren. Tien dagen later beweerde hij dat tienduizend trucks aan de grens met Gaza stonden te wachten. Ook dat was nonsens.

Op 1 juni sloegen media wereldwijd alarm. Israël zou Gazanen afgeslacht hebben die naar de uitdeelpunten van de Israëlische voedselhulp kwamen. Waarom Israël zijn eigen hulpprogramma zou willen saboteren, was blijkbaar geen vraag. Of Hamas hier belang bij zou hebben, kwam ook al niet in de mediahoofden op.

Rectificaties

Twee dagen later had de BBC al moeten toegeven dat er geen schijntje bewijs was voor alle beschuldigingen, dat een video die als bewijs gold, op een andere tijd en plaats was gemaakt, dat er camerabeelden waren van het uitdeelpunt waarop niets bijzonders te zien was, en dat er inmiddels getuigenissen van Gazanen opdoken die vertellen dat Hamas weer eens mensen executeerde, wat de slachtoffers kan verklaren.

Nog voordat alle rectificaties rond waren, deed het volgende sensatieverhaal alweer de ronde, gretig opgepikt door de NOS, waar Nasrah Habiballah met een droevig gezicht concludeerde dat ‘Israël in wezen een genocidaal beleid voert in Gaza.’ Tja. Femke Halsema zegt het, Frans Timmermans zegt het, iedereen rolt over elkaar om het G-woord te gebruiken. En als iedereen het zegt, dan wordt het vanzelf waar… toch?

Meesterzet

Maar de waarheid is dat Israël een meesterzet heeft gedaan door de hulpverlening over te nemen en Hamas buitenspel te zetten. Vaak horen we dat je Hamas niet kunt verslaan, omdat je een idee niet kunt verslaan. Experts beweren dat deze oorlog alleen maar nieuwe haat, en dus nieuwe rekruten voor Hamas oplevert. Maar dit initiatief van Israël kan de genadeslag voor de terroristen worden, daarom zijn alle vijanden van Israël nu in rep en roer.

De Gazanen nemen lachend de hulp in ontvangst, verbaasd dat het zomaar gratis is. Uitbundig bedanken ze de Amerikanen en Israëli’s. Als ooit ergens vrede uit voort kan komen, is het hieruit. Maar al die media, hulporganisaties en de VN die nu zo hoog van de toren blazen, hebben voor de zoveelste keer laten zien aan welke kant ze staan. Ze staan niet aan de kant van de Gazanen, maar aan de kant van Hamas.

Hopelijk hoef ik niet uit te leggen dat dat de verkeerde kant is.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en podcasts? Volg Maaike op Twitter.