De teruggave van de lichamen van Kfir, Ariel en Shiri Bibas en Oded Lifshitz was al verdrietig genoeg voor Israël. Maar Hamas heeft er alles aan gedaan om deze verschrikking tot een ondraaglijke kwelling te maken. Als deze vertoning nog niet duidelijk maakt waar Israël tegen vecht, dan weet ik niet wat dit wel duidelijk kan maken. Het westen moet de haat in Gaza onder ogen zien.

Op donderdag 20 februari 2025 kon de hele wereld het ware gezicht van Hamas zien tijdens de overdracht van de lichamen van Oded Lifshitz, en Shiri, Ariel en Kfir Bibas.

Laten we eerst eens stilstaan bij wie deze mensen waren.

De gijzelaars

Oded Lifshitz was een linkse journalist en vredesactivist. Hij was 83 jaar oud toen hij werd ontvoerd uit Kibboets Nir Oz, de kiboets waarvan hij medeoprichter was. Hij wijdde zijn leven aan het opkomen voor de rechten van anderen, en reed elke week zieke Palestijnen uit Gaza naar Israëlische ziekenhuizen. Als dank werd hij ontvoerd en in Gaza vermoord.

Shiri was een jonge moeder die ontvoerd werd met haar twee kleine roodharige zoontjes. Ariel was vier jaar oud, de kleine Kfir was pas negen maanden. Ook zij werden op 7 oktober 2023 gekidnapt uit Kibboets Nir Oz. Diezelfde dag werden de ouders van Shiri daar vermoord, en haar man Yarden werd mishandeld en ontvoerd. Relevant weetje voor Esther Ouwehand: ook de hond van het gezin werd door de terroristen afgemaakt. Vader Yarden kwam 1 februari terug uit Gaza als een gebroken man.

Het is bijna onmogelijk om mensen te vinden die onschuldiger zijn dan deze vier gijzelaars. En toch werden zij wreed ontvoerd en in Gaza vermoord. De NOS citeert de terroristen: ‘Hamas stelt dat de vier door het Israëlische leger zijn gedood,’ maar dat is net zoiets als zeggen dat Anne Frank stierf aan vlektyfus. Zoals de nazi’s haar moordenaars waren, zo zijn de Hamasterroristen de moordenaars van deze gijzelaars.

Een zwarte dag

De gruwelen van 7 oktober 2023 waren al erg genoeg, maar de sadisten van Hamas kunnen altijd nieuwe diepten van kwaadaardigheid bedenken. En dus werd de teruggave van de lichamen van deze vier een macabere show waarin aandacht was besteed aan elk detail. Zelfs de kleinste dingen moesten in dienst staan van het boosaardige doel: de Israëli’s zoveel mogelijk pijn bezorgen.

Het was zoals premier Netanyahu al zei. Hij sprak de natie toe en waarschuwde dat donderdag “een zware dag zal worden voor de staat Israël. Een schokkende dag. Een droevige dag. We brengen vier van onze dierbare gijzelaars, gevallen helden, thuis. We omhelzen de families met heel ons hart, en het hart van een hele natie is verscheurd.

Mijn hart is verscheurd. Het jouwe ook. Het hart van de hele wereld zal breken omdat we hier zien met wie we te maken hebben, met wat we te maken hebben, en met wat voor soort monsters we te maken hebben. We zijn verdrietig, gekwetst, maar ook vastbesloten om ervoor te zorgen dat zoiets nooit meer zal gebeuren.”

Kermis

Netanyahu had gelijk. Iedereen kon donderdag zien met wat voor monsters Israël te maken heeft. Het was een offerfeest van de doodscultus van Gaza. Een grote menigte Gazanen was toegestroomd alsof het om een kermis ging. Kleine kinderen, lachende mensen, zelfs een tafel met wapens om uit te kunnen proberen. Leuk voor de kinderen…

Want kinderen waren er in overvloed. Zie ook onderstaande beelden van de feestvierende menigte. Vlaggen, muziek, mensen die foto’s nemen, mensen op de daken om toch maar een goed uitzicht te hebben op het spektakel. Gezellig. Een dagje triomferen over de lichamen van dode Israëlische kinderen. De Palestijnse kinderen zonder schoenen waar Sigrid Kaag het over had, waren weer eens nergens te bekennen.

Demonisch

En in het centrum van dit feestgewoel was een podium opgetuigd met een morbide spandoek. De Israëlische premier Netanyahu was afgebeeld als vampier die het bloed dronk van de vier gijzelaars. Daarbij het opschrift dat ‘oorlogsmisdadiger Netanyahu’ deze gijzelaars vermoord had. En onderaan voor de zoveelste keer een verheerlijking van de Al Aqsa Flood, de terreur van 7 oktober.

Wat schrijnend is: dit is slechts de rauwe laster van Hamas. In onze ‘kwaliteitsmedia’ kunnen we dagelijks deze propaganda in nauwelijks verdunde vorm tot ons nemen. De demonisering van Israël en vooral Netanyahu stroomt vrijwel ongehinderd door van deze monsters via onze media in onze samenleving.

En één spandoek was natuurlijk niet genoeg. Op een ander spandoek dreigde Hamas Israël weer met het verwoesten van het kostbaarste wat Israël heeft: het leven van Israëli’s. Want er zijn nog steeds tientallen gijzelaars in handen van deze onmensen. Deze schoften geven niet om leven, zij aanbidden de dood. En zij weten dat Israëli’s het leven liefhebben, en dagelijks lijden omwille van elke gijzelaar die nog in handen van Hamas is.

Sadisme

Maar ook dit vertoon was nog niet genoeg. Er waren nog meer mogelijkheden om de Israëli’s te pijnigen. De aandacht voor detail was misselijkmakend. Zo stond op de kisten niet de overlijdensdatum van de gijzelaars, maar de ‘datum van hun arrestatie’. En waarom zou je zorgvuldig zijn als je kan treiteren? Dus op de doodskist met de foto van Kfir stond de naam van zijn broertje Ariel. De patholoog mocht gaan uitzoeken van wie de stoffelijke resten zijn.

Nog zo’n detail. Geef een baby van negen maanden vooral geen klein doodskistje, want dat zou wel eens empathie voor Israël kunnen wekken. En hetzelfde geldt natuurlijk voor een kleutertje van vier. Dus de kleine lichaampjes van Kfir en Ariel Bibas werden afgeleverd in doodskisten voor volwassenen. Alsof zij tegenstanders waren, in plaats van de meest onschuldige slachtoffers die je je voor kunt stellen.

De patholoog kon trouwens pas aan de slag nadat de bomexperts hun werk gedaan hadden, want eerst moesten de doodskisten gecontroleerd worden op boobytraps. Wie de ‘verzetsstrijders’ van Hamas een beetje kent, weet dat ook dit niet beneden hun waardigheid zou zijn. Overigens moesten de kisten opengebroken worden. Hamas sloot ze af en leverde er niet passende sleutels bij. Sadisme maakt creatief.

En nog was de beker van het lijden van de familie Bibas niet leeg. Inmiddels heeft het Israëlische Nationale Instituut voor Forensische Geneeskunde bekend gemaakt dat het lichaam in de kist van Shiri Bibas niet van Shiri was… Is dit met opzet gedaan? Is het werkelijk een vergissing? Niets wat uit Gaza komt is te vertrouwen.

Overal terroristen

In Gaza liggen de prioriteiten anders dan in beschaafde landen. Alle aandacht gaat naar het plegen van terreur en het bedrijven van propaganda. Achter de gelikte shows van Hamas gaat totale onverschilligheid voor de eigen bevolking schuil, en dus ook slordigheid bij het identificeren van lichamen. Bovendien is Hamas niet de enige terreurgroep. Shiri, Ariel en Kfir waren in handen van een andere groep, de Mujahideen brigades.

Is deze chaos de oorzaak van de verwisseling van lichamen? Of wilden de terroristen nog een keer het mes in de wond ronddraaien?

Bij het mensonterende schouwspel van donderdag waren vertegenwoordigers van al die splintergroepen aanwezig. Als u zich afvroeg waarom de terroristen zulke vrolijk gekleurde hoofdbandjes droegen: dit waren vertegenwoordigers van Hamas, Islamitische Jihad, de Mujahideen brigades, de Al-Aqsa Martelaren, de PFLP (Volksfront voor de Bevrijding van Palestina) en de Al-Ahrar beweging.

Door de Al-Aqsa Martelaren was ook het ‘gematigde’ Fatah van Mahmoud Abbas vertegenwoordigd, de club die de macht heeft op de westelijke Jordaanoever. U weet wel, Abbas, die ‘partner voor vrede’ die in het twintigste jaar van zijn vierjarige ambtstermijn zit, en nog steeds salarissen betaalt aan terroristen die Joden hebben vermoord. Hoe meer dode Joden, hoe meer salaris.

Maar welke groep ook verantwoordelijk is voor het meegeven van het verkeerde lichaam in de kist van Shiri Bibas, dit is een grove schending van het bestand, en Israël neemt de zaak hoog op. Haar familie heeft al zo zwaar geleden; geef hen in elk geval het lichaam van Shiri zodat ze haar de laatste eer kunnen bewijzen. Dat is het verschil tussen een land dat geeft om zijn bewoners en een terreurstaat die alles wijdt aan haat.

Haat

Zoals ik al eerder schreef: het westen moet de haat in Gaza onder ogen zien. En niet alleen in Gaza, maar onder alle Palestijnen. Er is een volk opgekweekt om te haten, een volk met als kernidentiteit de wens om een ander volk te vernietigen. De ‘niet-in-mijn-naam’-roepers draaien de zaken om. Zij zoeken obsessief naar bewijzen dat Israël genocidale intenties zou hebben tegenover de Palestijnen.

Zij zouden hun ogen moeten openen voor de genocidale intenties die de kern vormen van alles wat Palestijns is. En ver hoeven ze niet te zoeken. Zie alle beginselverklaringen, zie alle uitspraken van Palestijnse leiders, zie de interviews met leerlingen van UNRWA-scholen die vanaf hun vroegste jeugd doordrenkt worden met haat. Zie ook de genocidale leuzen op de platforms van Hamas bij elke teruggave van gijzelaars. Zie ook de joelende kinderen op het podium voor dat afzichtelijke spandoek.

En ja, de kinderen van Gaza zijn slachtoffers van de giftige cultuur waarin ze opgroeien. Maar het goedpraten van deze giftige cultuur is een doodvonnis voor die kinderen. Eerst de dood van de ziel door de aanbidding van het martelaarschap, en uiteindelijk maar al te vaak de dood van het lichaam door een zelfmoordaanslag of door de zelfverdediging van Israël. Wie werkelijk opkomt voor Palestijnse kinderen, wil die giftige cultuur uitroeien.

Het absolute kwaad bestaat. En het is niet Israël.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en podcasts? Volg Maaike op Twitter.