Deze podcast stond helemaal in het teken van Israël en vooral van de Israëlgekte die grote delen van het westen in zijn greep heeft. Zelfs in de komende Kamerverkiezingen lijkt die gekte een grote rol te gaan spelen, zie het Gazadebat waarvoor de Kamer terug moest komen van reces. We hadden niet gepland om over BBB te spreken, maar kwamen er wel terecht omdat die partij zo nuchter en beschaafd de juiste koers kiest in het debat rond Israël en de islam.

Wat is dergelijke helderheid en integriteit zeldzaam in de Nederlandse politiek. Overal zwakke knieën, zoals bij de VVD die Dilan Yeşilgöz diep liet buigen voor Douwe Bob zonder van de zanger een buiging terug te eisen. Zoals bij het CDA dat draaiend en konkelend nu toch overweegt de Palestijnse staat (welke? waar? wie?) te erkennen. Israëlgekte verhindert rationeel denken.

Wat Israëlgekte ook verhindert, is goede verslaggeving. De blunder over een mysterieuze nieuwe ziekte in Gaza – door een activiste gemaild van een Erasmusadres – was nog niet afgekoeld, of de volgende stond alweer voor de deur. Vandaag kregen Nederlandse media het niet voor elkaar om neutraal verslag te doen van de liquidatie van een journalist in Gaza, die volgens Israël een Hamaslid is. Hoe moeilijk kan het zijn gewoon feiten te benoemen en hoor en wederhoor toe te passen?

Het is geen wonder dat Israël zich inmiddels weinig meer aantrekt van westerse meningen. Netanyahu lichtte zijn plannen met Gaza toe, en liet beleefd weten dat Europese leiders die klem zitten tussen wat ze echt denken en de druk vanuit de media dat probleem zelf op mogen lossen. Israël heeft wel wat beters te doen. Ook daarvan verslag in deze podcast en in de tweets onder de video.

Rapport

Aan het einde van de podcast bespraken we nog even waar ik de laatste maanden het leeuwendeel van mijn tijd aan heb besteed: het rapport over de Israëlverslaggeving voor de jeugd. Samen met een kleine groep vrijwilligers analyseerde ik 35 kennisfilmpjes en 45 jeugdjournaals, en hopelijk zal ons rapport daarover gevolgen hebben. Op 9 september komt het uit, op een website, zonder betaalmuur.

Ons gesprek over al deze zaken kunt u beluisteren op alle gebruikelijke manieren – ja, ook via Spotify – en het is maar goed dat dit een extra lange aflevering werd, want de komende twee weken zijn we er niet. Ik ga met vakantie. Hopelijk zal ik bruisend van energie terugkomen om met alles wat ik in me heb dit belangrijke rapport te promoten.

Tweets

Mona Keijzer verstaat de kunst om beschaafd weerwoord te bieden en haar rug recht te houden als ze daarmee de knuppel in het hoenderhok gooit.

Dat is het grote verschil met Dilan Yeşilgöz die eerst haar doel voorbij schoot, en daarna te diep moest buigen.

Het CDA buigt al als het denkt een vleugje tegenwind te ruiken. Zomaar ineens ‘Palestina’ erkennen en er zelf alle argumenten tegen bij leveren.

Ruggengraatloze politici erkennen in het openbaar Palestina, en geven privé toe hoe laf ze zijn.

De Israëlgekte maakt ook dat media hun eigen journalistieke normen massaal vergeten.

Ook hier alle journalistieke normen overboord.

Het is geen wonder dat Israël de misplaatste domineesvinger van het westen niet meer serieus neemt.

De Israëlgekte is een religie geworden.

Het progressieve westen scherp geanalyseerd door Melanie Phillips.

De komende weken ben ik op vakantie, maar eind augustus ben ik terug, en op 9 september publiceer ik een rapport dat hopelijk iets zal veranderen.

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en podcasts? Volg Maaike op Twitter.