Foto: Screenshot ILTV. Publicatie op grond van ‘fair use’-criterium en citaatrecht ex. art. 15a Auteurswet

De weigering van onze media om werkelijk aandacht te schenken aan Israëlisch leed, staat in schril contrast met hun gretigheid om aandacht aan (vermeend) Palestijns leed te besteden. Zaterdag kwamen Israëlische gijzelaars vrij die eruit zagen als Holocaustoverlevenden, maar veel Nederlanders zullen dit niet weten. Onze media dekken dit toe en verspreiden Palestijnse leugens als tegenwicht.

Valse balans

Soms lijkt het wel alsof er een wedloop gaande is. Zodra er iets is waar Israëli’s verdriet over hebben, moet daar ogenblikkelijk iets ergers van Palestijnse kant tegenover staan. Het is alsof onze media bang zijn voor Israëlisch leed, omdat dit het zorgvuldig gecultiveerde narratief verstoort. Er is nu eenmaal besloten dat Israël de onderdrukker is, en dat de Palestijnen de slachtoffers zijn.

Dat narratief moet in stand blijven.

Palestijnen mogen geen daders zijn. Als zij zich niet aan ‘ons’ narratief houden en toch beestachtige dingen doen, treden allerlei verdedigingsmechanismes in werking. Negeren, vergoelijken, bagatelliseren, en desnoods Palestijns leed verzinnen om het Israëlische leed mee te ‘verslaan’. Alsof dan het wereldbeeld weer klopt.

Zaterdag zagen we daar helaas weer duidelijke voorbeelden van.

Uitgemergeld

De beelden van Or Levy, Ohad Ben Ami en Eli Sharabi waren verschrikkelijk. De drie mannen waren nog slechts een schim van hun vroegere verschijning. Uitgemergeld, aan beide kanten ondersteund door Hamasterroristen liepen ze naar het podium van de Hamasshow om geruild te worden tegen Palestijnse gevangenen.

Achter het podium natuurlijk weer een spandoek waarop de Flood – de aanslag van 7 oktober 2023 – verheerlijkt werd, met de belofte dat deze oorlog door zou gaan. ‘We’re the Flood, the War’s Next Day.’

Israëlische toeschouwers wisten wat deze gijzelaars zouden vinden bij thuiskomst: dood, verwoesting en ondraaglijk verlies. Dit hartverscheurende tafereel deed denken aan hoe tachtig jaar geleden overlevenden van concentratiekampen terugkwamen.

Wie deze mannen zijn? Pardon, u heeft vermoedelijk nog nooit van ze gehoord. Zij waren gijzelaars in Gaza, en hier zijn hun verhalen.

Or Levy

Or Levy is een software developer. Hij woonde in Givatayim, vlakbij Tel Aviv. Samen met zijn vrouw Eynav ging hij naar het Nova-festival, terwijl familieleden op hun zoontje van twee pasten. Dat zoontje is inmiddels drie jaar, en zal zich zijn ouders nauwelijks herinneren. Toen Hamas het festival overviel, verstopten Or en Eynav zich met tientallen anderen in een schuilkelder. Maar ze werden gevonden door de terroristen, die een slachtpartij aanrichtten.

Velen werden ter plekke gedood, anderen als gijzelaars meegenomen. Sommigen van hen werden in gevangenschap door Hamas vermoord. Or werd meegenomen en blijkt niet geweten te hebben of Eynav de slachtpartij had overleefd; Hamas liet hem al die maanden in martelende onzekerheid. Na zijn vrijlating was de eerste vraag die Or stelde hoe het met Eynav was. Een psycholoog van het Israëlische leger vertelde hem dat Eynav al op 7 oktober 2023 vermoord was.

Hieronder een foto van Or, Eynav en Almog uit gelukkiger tijden, voor die fatale dag. De kleine Almog zal zijn moeder nooit meer zien. Zijn vader is onherkenbaar veranderd.

Ohad ben Ami

Ohad ben Ami was de accountant van Kibboets Be’eri. Hij was thuis, samen met zijn vrouw Raz, toen de terroristen hun huis binnendrongen. Ondanks een kogel in zijn arm, slaagde hij er nog in zijn drie dochters bericht te sturen: ‘Ze zijn in de safe room. Ze hebben ons te pakken.’ Op de rechterfoto in onderstaande tweet is te zien hoe hij in zijn ondergoed werd meegesleurd.

Zijn vrouw werd in de eerste gijzelaarsdeal eind 2023 vrijgelaten. Sindsdien vochten zijn vrouw en dochters voor zijn veilige terugkeer.

Eli Sharabi

Op 7 oktober 2023 was Eli Sharabi thuis met zijn vrouw Liane en hun twee tienerdochters, Noiya (16) en Yahel (13). Ook zij woonden in Kibboets Be’eri. Het laatste bericht dat Liane aan familieleden stuurde was: ‘De terroristen zijn in ons huis.’ Nadat ze het huis waren binnengedrongen, forceerden de terroristen de toegang tot de safe room en schoten de hond dood.

Daarna namen ze Eli mee als gijzelaar, en schoten ze Liane en de tieners neer. Pathologen stelden later vast dat de vrouw en de meisjes gestorven waren terwijl ze elkaar omhelsden, maar hun lichamen waren zo zwaar beschadigd dat ze geïdentificeerd moesten worden aan de hand van gebitsgegevens en DNA-testen. De terroristen hadden het huis in brand gestoken.

Eli wist niet dat zijn vrouw en kinderen dood waren. Het is ook niet duidelijk of hij wist dat zijn broer Yossi ook gegijzeld werd en waarschijnlijk vermoord is, al heeft Hamas diens lichaam nog niet teruggegeven. Als laatste kwelling liet Hamas Eli tijdens de ‘overdrachtsceremonie’ nog zeggen dat hij ernaar uitkeek om zijn vrouw en kinderen terug te zien… Al die maanden heeft hij gedacht dat zij nog leefden.

Toen en nu

In de tweets hierboven zag u foto’s van deze drie gijzelaars van voor 7 oktober 2023. Hieronder ziet u hoe ze terugkwamen na 16 maanden gevangenschap. Het is bekend dat Hamas gijzelaars voor vrijlating oppept om ze er goed uit te laten zien. Deze mannen waren er zo slecht aan toe dat dit niet in een paar weken te herstellen viel.

Israël huilde bij het zien van deze beelden. Huilde om de uitgeteerde gezichten waar de ontberingen van zestien maanden aan af te lezen waren, huilde om de sadistische show van Hamas, huilde om al het verdrietige nieuws dat deze gijzelaars nog gingen krijgen. Het hele land leefde mee met deze mannen en hun families. Maar dit Israëlische leed mocht niet zomaar bestaan.

Beide kanten

Even dacht ik dat de NOS verslag deed van de waarheid, ik wijdde er zelfs een hoopvolle tweet aan. Maar binnen een uur verscheen een nieuw bericht op het liveblog met vergaande beschuldigingen tegen Israël over de behandeling van Palestijnse gevangenen. In het overzichtsartikel van zaterdag besteedde de NOS eerst tien alinea’s aan deze beschuldigingen voordat de lichamelijke toestand van de Israëlische gijzelaars aan bod kwam.

De groteske beschuldigingen over de behandeling van de Palestijnse gevangenen werden nergens met bewijzen onderbouwd. De NOS liet kritiekloos vrijgelaten gevangenen (terroristen?) aan het woord. Abu Azzoum: “We werden uitgehongerd en constant geslagen.” Alhaj Hassan: “Ze blinddoekten ons en sloegen ons tijdens het verhoor. Het was heel zwaar, alsof we in Guantanamo Bay zaten.” Wie de beelden kijkt, ziet goed doorvoede mannen uit de bus stappen. Niemand toont blauwe plekken.

De berichtgeving over de Israëlische gijzelaars ging over hun duidelijk waarneembare slechte toestand – in het artikel een slideshow met foto’s van de mannen voor en na hun gevangenschap – en over hun persoonlijke geschiedenis. De plekken waarvandaan ze ontvoerd werden, en de familieleden die ze verloren hadden. Niets over het sadistische spel van Hamas om Eli en Or in onzekerheid te laten over het lot van hun geliefden, en dit tot op het podium door te zetten.

Is dit gebalanceerd verslag doen? Wilde Palestijnse beschuldigingen zonder onderbouwing voorop zetten, en bewezen Israëlische ellende onvolledig achteraan zetten? En dat terwijl ook de NOS moet weten hoe vaak er al gelogen is over mishandeling in Israëlische gevangenissen. Maar goed, de NOS deed tenminste nog (deels) verslag van het Israëlische leed.

Kwaliteitskranten

NRC plaatste geen foto’s van de uitgemergelde gijzelaars, maar citaten van premier Netanyahu, president Herzog en persbureau AP, alsof dit slechts beweringen waren. Op gelijke hoogte daarnaast kwamen beweringen van de Palestijnse Rode Halve Maan (PRCS) over de wreedheden waaraan de Palestijnse gevangenen de afgelopen maanden zouden zijn blootgesteld. Dit gevolgd door de melding dat dit ook zou gelden voor Hamasleider Jamal al-Tawil die vrijkwam.

Over deze Jamal al-Tawil zijn inderdaad op X berichten te vinden. Op foto’s is te zien dat al-Tawil in een ziekenhuisbed ligt. Verder ziet hij er goed uit. En als hij werkelijk tot vlak voor zijn vrijlating bont en blauw geslagen zou zijn (wat hij beweert) zouden er dan geen foto’s verschijnen van zijn kneuzingen?

De Volkskrant doet ‘genuanceerd’ verslag: “Israël heeft Hamas ervan beschuldigd het bestand te schenden, omdat de gijzelaars erg mager waren. Palestijnse autoriteiten beschuldigden Israël er eveneens van Palestijnse gevangenen slecht te hebben behandeld en stelden vandaag dat zeker zeven vrijgekomen gevangenen naar het ziekenhuis moesten.” Alweer: bewezen feiten gelijkstellen aan ongefundeerde beschuldigingen.

Bij Trouw vergelijkbare berichtgeving. Al deze kranten vinden het blijkbaar journalistiek verantwoord om hard bewijs van de slechte behandeling van Israëlische gijzelaars slechts terloops te noemen, en te bagatelliseren door daar Palestijnse beschuldigingen naast te zetten. Zo toegewijd als zij al een jaar verslag doen van een ‘dreigende hongersnood’ in Gaza, zo onverschillig reageren ze op de beelden van werkelijk uitgehongerde mensen… als dat Israëli’s zijn.

Hongersnood

Stel u voor dat er foto’s waren van Palestijnen in Gaza die er zo uitzagen, wat denkt u? Zouden die niet alle voorpagina’s halen? Onze media droegen zelfs foto’s van ernstig zieke kinderen aan als ‘bewijs’ voor een hongersnood, al zaten de weldoorvoede moeders breeduit naast het ziekenhuisbed. Ook de NOS maakte zich hieraan schuldig, weerlegging van deze verdraaiing bij de Washington Post.

Wie gaat zoeken bij de ‘kwaliteitskranten’ vindt talloze artikelen over de ‘hongersnood’ in Gaza. Bij NRC – geraadpleegd op 9 februari 2025 – kreeg ik bij de eerste tien zoekresultaten voor ‘hongersnood’ zeven verhalen over Gaza. Dit is Hamaspropaganda die al talloze keren weerlegd is. Maar zoals u in onderstaand filmpje kunt zien: Hamas heeft veel fans die dit verhaal promoten. Of misschien kunnen we beter zeggen: Israël heeft veel vijanden.

Jodenhaat

Wie het waagt dergelijke ‘verslaggeving’ antisemitisch te noemen, krijgt te horen dat dit een smoes is om Israëlkritiek verdacht te maken. Maar moet dit werkelijk nog vallen onder Israëlkritiek? Dit gaat om het verzwijgen van elk feit dat negatief kan zijn voor de Palestijnen. Dit gaat om het promoten van elke beschuldiging – ook zonder een schijntje bewijs – die Israël in de daderrol drukt, en de Palestijnen tot slachtoffers maakt.

Israëlische gijzelaars kwamen terug als overlevenden van de Holocaust. Tot op het laatste moment speelde Hamas sadistische spelletjes met hen. Wie in deze situatie niet kan onderscheiden wat goed en wat kwaad is, en dit kwaad toedekt, is een antisemiet. Onze media staan aan de verkeerde kant. Dat staan ze al decennia, maar sinds 7 oktober 2023 zijn de maskers definitief afgevallen.

Update: drie kwartier na het uitkomen van dit artikel op OpinieZ.com kwam de NOS alsnog met een bericht over het schrijnende verhaal van Eli Sharabi en Or Levy.

 

U kunt Maaike van Charante steunen via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en podcasts? Volg Maaike op Twitter.