Waarom had Leon de Winter een twitterban? Het is zorgwekkend dat een vooraanstaand schrijver en columnist zomaar van Twitter verbannen kon worden zonder goede reden. Vooral omdat deze schrijver meningen verkondigt die we al te weinig horen. Is hier sprake van een overijverig algoritme of van een stiekeme klikcampagne?

De blote kont van Europa

Op het moment dat ik dit stuk schreef, was het twitteraccount van Leon de Winter al een week – van 25 februari tot 4 maart – geschorst. Inmiddels is zijn schorsing gelukkig opgeheven, maar het is toch goed om hier even bij stil te staan. Het account was “temporarily unavailable because it violates the Twitter Media Policy,” meldde Twitter.

Welke afgrijselijke overtreding van de twitterregels had Leon de Winter – 31.800 volgers –begaan? Dat legde hij zelf uit in zijn Telegraafcolumn van 28 februari:

“Een paar dagen geleden berichtte Twitter mij dat de cover van mijn toekomstroman „Het lied van Europa” – het is een schilderij uit 1908 van Félix Vallotton waarop de kont van de mythische figuur Europa prijkt – de Twitterregels overtrad ook al stond die maanden in mijn „profiel.” Opeens was de kunstzinnige blote kont een overtreding. Dus werd mijn account geblokkeerd. Het argument is onzinnig. Wat mag ik niet zeggen?”

Onzinnig argument

Zoals De Winter zelf al schreef: “Het argument is onzinnig.” In mijn tweet kunt u zien hoe onschuldig deze afbeelding is. Het schilderij op de kaft van zijn boek verbeeldt de ontvoering van een prinsesje door de oppergod Zeus in de gedaante van een stier. Prinses Europa – waarnaar ons werelddeel genoemd zou zijn – is door de eeuwen heen door talloze kunstenaars afgebeeld, en het is passend dat zij deze kaft siert.

Automatische moderatie verklaart niet alles

Veel moderatie bij Twitter gaat automatisch. Als een account massaal gerapporteerd wordt, kan het uit voorzorg op slot gaan totdat een medewerker van Twitter ernaar kan kijken en een besluit kan nemen. Ook kan een afbeelding automatisch als verdacht worden aangemerkt door beeldherkenningsprogramma’s die speuren naar (kinder)porno, wat hier heel misschien gebeurd zou kunnen zijn.

Maar na een hele week waarin meerdere grote twitteraars stevig geprotesteerd hadden bij Twitter Support begon ik toch wel te twijfelen. Als een account ten onrechte geschorst wordt, kan het snel hersteld worden na protesten, zoals blijkt uit de korte duur van de schorsing van Eva Vlaardingerbroek. Nu waren sommige twitteraars die het voor haar opnamen natuurlijk invloedrijke Amerikanen, maar toch.

Wat mag Leon niet zeggen?

Hoe kon het dat de overduidelijk belachelijke schorsing van Leon de Winter ondanks veel protest een week in stand bleef? En daarmee werd de vraag die hij zelf in de Telegraaf stelde relevant: “Wat mag ik niet zeggen?”

Leon geeft onwelkome informatie over de VS

Voor wie niet op de hoogte is van zijn bijdragen in de Telegraaf: Leon de Winter schrijft zeer kritisch over de gevestigde orde. Zo is hij in de Nederlandse mainstream media een eenzame stem die al jaren het nieuws brengt dat de VS-correspondenten verzwijgen.

Zoals ik schreef in mijn stuk van 19 februari: “Als alle redacties in Nederland per direct zouden stoppen met verslaggeving over de VS zouden de Nederlandse burgers beter geïnformeerd zijn dan hierdoor. De hemel zij dank dat de Telegraaf nog een paar goede columnisten in dienst heeft, anders waren we helemaal aan de wolven overgeleverd.”

En met ‘die paar goede columnisten’ in de Telegraaf bedoelde ik in de eerste plaats Leon de Winter.

Buiten de gebaande paadjes

Maar De Winter begeeft zich op meer terreinen buiten de gebaande paadjes. Hij heeft kritisch geschreven over de hypocrisie van klimaatactivisten, over de dubieuze praktijken van farmaciereus Pfizer, en hij waagde het onlangs zelfs om een poging te doen om Poetin te begrijpen. Want – zo vroeg De Winter zich af – “In hoeverre heeft ’Russiagate’ bijgedragen aan zijn voornemen Oekraïne binnen te vallen?”

Dit is helemaal geen rare vraag van De Winter. Het is al jaren duidelijk dat het westen bij alles wat even niet uitkomt graag Poetin de schuld geeft – ‘the Russians did it!’ – en de TwitterFiles hebben duidelijk gemaakt hoe totaal ongefundeerd veel beschuldigingen waren. Wat heeft het met Poetin gedaan om voortdurend de meest bizarre verwijten naar zijn hoofd te krijgen?

Heeft het westen soms zelf de vijand geschapen die nu zo fel bestreden wordt?

Wees geen Putinversteher

Maar als iets een doodzonde is na de Russische inval in Oekraïne, is het wel een poging om de motieven van Vladimir Poetin te begrijpen. Wie wijst op de talloze provocaties van het westen in de afgelopen decennia, en de oorlogszuchtige taal van veel westerse politici nu, is een landverrader. Zowel de Amerikaanse Tulsi Gabbard als de Duitse Sarah Wagenknecht kunnen ervan meepraten.

Ik heb het hier niet over mensen die zich overgeven aan Poetinverering – zoals Thierry Baudet – maar over mensen die ronduit zeggen dat Poetin een schurk is, maar niet hun ogen sluiten voor de rationele motieven die achter zijn daden kunnen zitten. In Nederland zien we hoe commentatoren als Rob de Wijk en Wierd Duk verguisd werden toen ze probeerden om te midden van alle oorlogsretoriek nog achtergrondinformatie te geven.

En al zette ook De Winter braaf de disclaimer in zijn stuk – “Het is absoluut niet mijn intentie om Vladimir Poetin vrij te spreken” – dit was natuurlijk zijn zoveelste overtreding van de ongeschreven wetten over wat men wel en niet mag zeggen.

Het vrije debat wordt gesaboteerd

De langdurige schorsing van Leon de Winter op Twitter stemt mij somber. Het intellectuele debat in Nederland – en in de hele westerse wereld – lijdt aan ernstige bloedarmoede. Zodra mensen het wagen om echt na te denken en daar zelfs verslag van te doen in de media, worden ze gebrandmerkt als populistisch of erger.

De hetze tegen Ongehoord Nederland, de verdachtmakingen van een initiatief als De Nieuwe Wereld, het is allemaal van hetzelfde laken een pak. Wie zich netjes aan de voorgeschreven ‘idealen’ houdt, kan zich extremistische zijsprongen veroorloven. Wie buiten de gebaande paadjes treedt, is een bedreiging voor het establishment en dus voor ‘onze’ democratie.

Koester de dwarsdenkers

Ik ben blij dat Leon de Winter zijn twitteraccount terug heeft, en ik hoop dat hij nog veel kritische columns voor de Telegraaf zal schrijven. En vooral hoop ik dat zijn tegenstanders het lef zullen hebben om inhoudelijk het debat te voeren, en zich niet te verschansen achter drogredenen. En al helemaal niet achter stiekeme klikcampagnes om iemand van Twitter te verbannen.

Laten we zuinig zijn op de dwarsdenkers in ons midden.

Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante via repelsteeltje.backme.org

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Volg Maaike op Twitter.